pathetic

I wanted in.
I just wanted us to live again.
For years I thought we've shared this secret
that we would be wonderful in the world.
I don't know exactly how,
but just the possibility
kept me hoping.
How pathetic is that?
So stupid.
To put all your hopes in a promise
that was never made.
I know what i want
i found his place, I am just fine.
Married, no kids, it should be enough.
It is for me. And he's right; we were
never special or
destined for anything at all.

he said

Don't worry,
I can't be bothered!
You're not worth the trouble
it would take to hit you!
You're not worth the powder
it would take to blow you up.
You are an empty, empty,
hollow shell of a man.
I mean, what the hell are you doing
in my house if you hate me so much?
Why the hell are you married to me?
What the hell are you doing carrying my love?
I mean, why didn't you just get rid of it
when you had the chance?
Because listen to me,
listen to me,
I got news for you - I wish to God that you had!

clarification

So now I'm crazy
because I don't love you, right?
Is that the point?

No! Wrong!
You're not crazy,
and you do love me.
That's the point.

But I don't. I hate you.
You were just some boy
who made me laugh
at a party once,
and now I loathe
the sight of you.
In fact,
if you come any closer,
if you touch me or anything,
I think I'll scream.

tell me

Tell me
the truth
remember that?

We used to live by it.
And you know
what's so good about the truth?
Everyone knows what it is
however long they've lived
without it.
No one forgets
the truth
they just
get better at lying

Petrified

She was working alone,
and visibly weakening
with every line.
Before the end of the first act
the audience could tell
as well as the Players
that she’d lost her grip,
and soon
they were all embarrassed
for her.
She had begun
to alternate between
false theatrical gestures
and a white-knuckled immobility;
she was carrying her shoulders
high and square,
and despite her heavy make-up
you could see the warmth
of humiliation rising
in her face
and neck.

ayaw kalisang anang kamingaw

ayaw kalisang anang kamingaw
labi na sa pasko kay dili kana makabuang
dili usab kana makamatay.

gikan na ko diha dili ko manghambog,
wala ko mabuang, wala usab ako mamatay.
buhi ako karon nga makigsandurot kanimo
sabta ako isip anak sa kamingaw,

kanang tingog sa mga tunob nga misulod sa hallway sa usa ka college dormitory
wala nay tawo kay nanguli na ang tanan,
gawas lamang kanako nga nag-experimento nga dili mouli sa pasko
didto sa among balay sa Olingan

ang mga tingog sa akong tunod morag nagsagadsad sa salog nga sementado
usa ka tunob, pito ka echoes ang iyang himoon,
morag tingog anang gi-operahan og goiter nga pagkahagawhaw

sirado ang pulo ka kwarto nga akong gilabyan morang mga catacombs morag nagpuyo ako sa tapad sa usa ka privadong sementerio

pagkagabii ang kangitngit og kahilom dili na nako ma-spelling

ang tingog sa hangin sa gawas sa bintana nga samin
nga misulod sa akong kwarto morag mga babaye nga nanghilak sa pagkamatay sa ilang mga bana sa usa ka enkwentro didto sa bukid.

Ambush. Pito ang patay.

Ngilngig nga mga imahe, apan ako kadto silang gikonprontahi.
akong gimat-an sa pipila ka gabii.
Nakigsulti ako kanilang tanan

ang mga anak nga puya nga nag-iyak sa kagutom.
Og mga byuda nga wala na kahibalo kon unsay buhaton
og asa paingon.

akong gikapkap ang mga kangitngit.
Akong giinom ang kamingaw sa dakong kahilom. Morag san mig pale pilsen beer.
Mora kog mabuang.
Madungog na gani nako ang mga tingog sa dahon nga nangahulog sa mga kahoy nga naglaray sa universidad.
morag mga nagtiyabaw nga mga kalanggaman.
Wala man untay mga pako sa dihang giablihan
nako ang bintana og midungaw ako gikan sa fourth floor sa
cocofed dormitory sa ateneo de davao.

gisulat ko ang akong nakita anang giingon nila nga kamingaw.
kon sanina pa sila, akong gibalibali,
gipangtangtangan og mga butones, gitangtang ang kwelyo
gitastas ang mga tahi, giputlan sa mga kamot

og sama sa mga karsones na lawom kaayog bulsa,
akong gikuot kon duna pa bay mga balas didto,
akong gibalibali, og akong gipanglimpyohan kon unsang buling,
o mga abog nga atua didto sa sulod.

katorse ka adlaw. apil ang pasko og ang bag-ong tuig.
ako lang usa sa akong lawak.
kaon, tulog, ligidligid kon dili katulog
pakli-pakli sa mga libro.

gisi sa mga papel nga nawiriswirisan sa akong mga debuho
kabahin sa mga hunahuna nga nabalikog niadtong kamingaw.
mga balak nga walay ritmo.
mga entries sa journal nga medyo makahadlok
kon mabasa sa among guidance counselor.

ubay ubay ang akong nabasa nga mga balak ni eliot, whitman, plath,
nga atua didto sa norton anthology collection of poems.
ubay-ubay usab ang akong na-draft nga mga mugna

lahi ang hangin sa kamingaw. Sakit kaayo nga modap-ig sa aping.
lahi ang tingog sa kamingaw. karat sa tutonlan.

ang pagkaon dili sayon. dili dawaton sulod sa akong baba ang honey-glazed ham.
Pait kaayo.Ang kape morag makahilo. Makahadlok ang pagkalubog
sa gatas nga morag silver chloride. Morag lubog sa eggwhite,nga hilaw nga pagkaluto.Dili nako makika ang adlaw sa egg yolk.
Ang kan-on morag sands and peebles.Walay lami.

ang akong dila mikulo nga morag gihumol sa chloroform.
tak-om ang tanan
morag gitahi sa aguha ang akong mga ngabil.
akong gihikap kon midugo. walay dugo.

nanimaho kong tawo adtong mga adlawa.
kadto pa ko kabalo kon unsay baho sa tawo. langto.
bahong tae sa baboy ang akong gininhawa.
bisan ako mismo gilood kanako.

ang akong mga kuko wala na maputol. feel nako, agila na ko.
kadtong monkey-eating eagle.
ang akong ngabil nangliki, morag basakan nga giduaw sa hulaw.

usahay maguol ko magtan-aw nga mikurog ang akong mga kumagko.
dili dali sabton ang kamingaw nga tinoyoan.
mugna sa tawo nga gustong mosabot sa kamingaw.

unsa ba kini? makabuang ba? makamatay ba? dili. dili jud noon.

1981 kadto. College pa ko. Gustong mahimong balakero,manunulat, nobelista. gustong mosirko sa kinabuhi. motambling. mokaon og kayo. molatay sa alambre.
wala ako mabuang. wala ako mamatay.

nakat-on ako. nalig-on ako. og wala na ako malisang anang mga wakwak sa kamingaw.
dili sila tinood,
naglupadlupad lang sila sa mga panganod sa akong mga hunahuna.

kay ang tinood mao kini. Lig-od ang tawo. Dili siya bastabasta maparog anang kamingaw og kasakit.

Apan atong mga nabag-ohan og huyang pa kaayo,
ang kamingaw maoy ilang gikahadlokan,
gihimong diyos
og sa mga bulak og pagkaon og panahon ilang gihalaran.

tutuki ang kamingaw. tutuki pag-ayo. wala kana siyay mata og ilong,
kay ang tinood wala kana siya'y nawong
nga ikaatubang sa sama kanimo nga isog kaayo
tungod kay nakasabot ka na sa lakat og timpla
sa imong kinabuhi.

karon ang akong gikahadlokan mao ang kasaba sa akong panahon.
Mao na usab kana ang akong atubangon,
ang bagang nawong sa kasaba,
akong langkaton ang iyang kubal, ako siyang panitan.
tan-awa unya.

a prayer (courtesy of Judge Eustolia Mata (ret)

I WILL NEVER LEAVE YOU

My child, no matter what you do

No matter what happens to you in this life of exile

Regardless of all the difficulties that you encounter

I am always with you because

I will never leave you.

My child, try to live your life with much care and candor

Try to live your life with much discipline and truth

But even if you fail and stumble in your efforts

I will always be there to lift you up because

I will never leave you

My child try to avoid all occasions that may cause evil

When faced with a choice between the broad and easy path in life and the narrow and difficult one

Come to me and I will show you how the seemingly easy path is fraught with danger

I will show you the ultimate rewards of the narrow and difficult path because

I will never leave you

My child try not to stray from the good that should always prevail

You will often be enticed by reasoning and false logic to embrace the apparently easy and convenient way that ultimately leads to evil

Yet I am there, hoping that with your will that is free, you will eventually perceive your perilous journey ahead because

I will never leave you

My child,life is made up of many instances of pain and sorrow,of overwhelming problems that seem insurmountable

Take heart, for all things pass, yet if matters appear too harsh

Remember me and compare your difficulties with what I went through in my Agony

And you will see things in a new light, a different perspective because

I will never leave you

My child, there will indeed be times in your life when you will feel all is lost

That you have been left alone with your problems

But if you go deeper into your apparent isolation, you will see that it is you who have left me because

I will never leave you

My child always come to me with your problems with all your needs

Do not be afraid to ask me for I am rich, very rich and I will always give you what is for your own good

Through the difficulties you may encounter, remember that I will always be there for you because

I will never leave you

My child will you endure these few problems that come to your life?

Carry whatever load comes your way for love of me

I promise you that you will find rest because my Yoke is easy and my burden is light

Through the crosses that come your way, you will only bear a sliver of the timber and I will carry the rest of the heavy cross for you because

I will never leave you

My child will you do something for me in return?

Come to me whenever you can, I am present in all the Tabernacles of the world

In churches in chapels in prayer rooms, there I wait for you in solitude

Waiting hoping for even just a flicker of recognition from you because

I will never leave you

My child love me for I thirst so much for your love

You will be able to love me much when you love me in others the lonely, the sick, the abandoned, the unloved, and above all, the needy

Give to all who need much for it is to me that you give and even if you have nothing to give, you can always give the alms of a smile

You will never find me wanting in reciprocating your love for

I will always love you back a hundredfold, because I love you so much and

I will never leave you

Note: for your meditation from the Little Soul Sisters

After reading, reflect; be still for a few minutes in gratitude to our Lord for inspiring you with his words of wisdom. Let him rest in your heart. Feel the peace with Him on this special moment. Praise Him.

The New Poetry Handbook

by Mark Strand

1 If a man understands a poem,
he shall have troubles.

2 If a man lives with a poem,
he shall die lonely.

3 If a man lives with two poems,
he shall be unfaithful to one.

4 If a man conceives of a poem,
he shall have one less child.

5 If a man conceives of two poems,
he shall have two children less.

6 If a man wears a crown on his head as he writes,
he shall be found out.

7 If a man wears no crown on his head as he writes,
he shall deceive no one but himself.

8 If a man gets angry at a poem,
he shall be scorned by men.

9 If a man continues to be angry at a poem,
he shall be scorned by women.

10 If a man publicly denounces poetry,
his shoes will fill with urine.

11 If a man gives up poetry for power,
he shall have lots of power.

12 If a man brags about his poems,
he shall be loved by fools.

13 If a man brags about his poems and loves fools,
he shall write no more.

14 If a man craves attention because of his poems,
he shall be like a jackass in moonlight.

15 If a man writes a poem and praises the poem of a fellow,
he shall have a beautiful mistress.

16 If a man writes a poem and praises the poem of a fellow overly,
he shall drive his mistress away.

17 If a man claims the poem of another,
his heart shall double in size.

18 If a man lets his poems go naked,
he shall fear death.

19 If a man fears death,
he shall be saved by his poems.

20 If a man does not fear death,
he may or may not be saved by his poems.

21 If a man finishes a poem,
he shall bathe in the blank wake of his passion
and be kissed by white paper.

both ways

now that you have seen both

tell me which is more beautiful

the sunrise or the sunset?

what was it that you felt when

the tight bud began to bloom

and what was it

when it started to wilt?

what did you feel when finally

the petals fell one by one

when the wind came

when each was blown somewhere else?

so shall it be between

being born

and being called upon

to take the last breath.

you are not dead yet

but somehow

you may anticipate.

ang kaniadto moduaw kanato sa usa ka ting-ulan
samtang nagpahulay ang atong mga kamot sa humog kaayo nga habol
gusto natong matulog apan ang katulogan nanglood kanato
wala nato makigsandurot ang pagduka
og ang atong mga mata nagpunay og dula sa mga tiki
diha sa kisame,
nakita ang mga buslot sa kagahapon
ang mga tungaw og mga agay-ay nga nangahulog
sa kilid sa mga kurtina nga nagpaduyanduyan diha sa hangin sa bintana
ang kagabhion nagpaabot sa pag-abot sa mga bitoon
og bulan, naghinuktok ang kangitngit
og ikaw anaa sud sa imong kalibotan nga itom og puti lamang
karaan, mikupas, dili na gani nimo mabaho ang kahumot
sa mga champaca didtong lugara

kasubo ba, nahulog ang mga lugas sa luha sa imong aping,
miatubang ka sa usa ka kahoy diin ang iyang mga dahon hinayhinay nga
nangahulog sa iyang tiilan
gipunit mo ang usa ka dahon nga bag-o pa lamang nahulog
og imong gidapion sa imong dughan
unsa ba ang bation sa paghulog sa imong kaugalingon sa
dakong giwang sa kagahapon?
wala tingog ang kasing kasing sa dahon
laya na kini, patay na.

ikaw ang ania buhi pa.
karon ikaw mahikatulog na.
buntag na diay?

like a window that you close at night

in the same manner

you open it in the morning

so must be our mind

we know too well

when to close when to open

we know too well

whether we have to close

it forever.

a manipulation of reality

which is real?

the butterfly that dreams
or the dream of
the butterfly

which leaf is true?
the pale one
the green one
or the one that
simply changes
its colors
on some tricks
of the camera

which truth is true?
you say there is
only one,
i will settle
for even something
less than one
for i cannot hold
so much pain
i know where i
stand
and my legs
are dwindling.

kitanga mga bata kaniadto, sa akong paghinumdum

si Emak, siya ang atong gihimong nanaynanay sa atong balaybalay

ang salog mga palwa sa lubi nga gitapok ni Boboy

ug ang mga bongbong nga mga langkay kinuha ni Gauden

gikan sa kalubihan nilang Intoy

si Dodong ang atong tataytatay

naglung-ag ta sa lata sa Milkmaid ug balas nga gisagulan sa tubig gikan sa suba.

atong tabil sa mga bintana mga ginit

atong atop mga dahon sa kamansi ug gitahi nga dahon sa lubi ug palwa sa saging

kita ang mga anakanak, ako nga inyong gidanggaan ug Bonot

si Carolina si Monica si Gabino

magsige ko ug katawa nga maghinumdum sa atong mga kaagi sa atong pagkabata

nga sa pagtaob sa suba dapit sa udto maglumba kita ug kaligo didto

sakay sa kabaw ni Gorio ug sa gamay nga gakit ni Enggoy

manguha kita ug bayabas sa bongtod, walay mamadlong

apil na ang mga hinog nga mangga

magpadidit kita sa danlog nga mga sagbot

magisigi lang kita ug unot-unot

wala kitay mga relo, gani wala kitay gihunahuna sa paglabay sa panahon

wala usab kitay mga tsinelas kay magtiniil ra man kita sa lapok nga dalan

didto sa mga basakan labay sa sapa salom sa suba

naghubo lang kita nga nangaligo sa sapa

kitang mga lalake nga wala pay mga tuli sagol sa mga babaye nga wala pay tutoy

pagkamalipayon, pagkamalinawon, pagkakontento nato sa atong kinabuhi

lahi na gayod karon. Dili pa ako andam nga mosugid kanimo kon unsa ba ang nahitabo

kanila ug kanako. Dili ko una tandogon ang ilang mga kalag. Gipangita ko pa ang mga nobenahan

ni Lola Pacing. Hinayhinayon ko lang ug sulat.

Kay basin og magsakit na hinoon ang akong dughan.

ayaw dudahi ang pagbayaw palihug

ayaw dudahi ang pagbayaw palihug

gisugid na kini kaniadto pa

sa mga karaan,

nga kon adunay mamatay

dili kini magpabilin

mobalik kini sa iyang gigikanan

ang mabilin mao lamang ang mga tipaka

kutob ra ba diay diha ang imong pangwenta?

ugma moabot na puhon ang alang kanimo

sugata kini sa kalipay sa imong mga kamot

ayaw pagbakho, mas angayan ka gani nga mosayaw

kay nahinumduman ka pa niya

ablihi ang imong kasingkasing ug dawata ang imong kapalaran

sama sa pagdawat sa mga kabukiran sa ulan

sama sa pagdawat sa mga kadagatan sa mga suba didto sa bukana

sama sa pagdawat sa mga kabulakan sa mga alibangbang ug mga buyog

sama sa pagdawat sa mga mangitngit ka kagulangan sa usa ka lusok nga kahayag

dawata una ang kamatayon ug ayaw gayod

dudahi ang imong pagbayaw ang imong pagkabanhaw paingon sa langit.

Pagmata Ug Sayo
(Alang kang Jayson)

Pagmata ug sayo. Pil-a ang habol.
Kanang hapsay sa imong uluhan.
Iyabyab ang mga alugnan aron
Walay abog ug kaspa nga mabilin.

Panamin. Kuhaa ang mga muta.
Panghilam-os. Panghimogmog.
Saboni pag-ayo ang imong aping.
Panarapo. Butangi ug gel ang
Imong buhok aron morag presko.

Isuot ang imong paboritong polo.
Ug karsones. Pasinawa ang imong
Mga sapatos. Isuot usab. Pagmedyas
Ug puti. Lingkod sa imong naandan.

Ingna ang imong sulugoon nga
Dakpon na ang manok bisaya sa
Inyong nataran. Ipaihaw. Pakuhaa
Ug daghang tanglad. Ipadukduk
Ang tulo ka luy-a ug ahos ug sili.

Tinola nga manok ang putahe
Karong adlawa. Init nga sabaw
Ang imong higopon. Ingna ang
Imong mama nga mosimba ka
Ug sayo karong sabadoha.

Pagkahuman, mohapit ka sa
Tindahan mopalit ug chiffon cake.
Ipaputos sa silver paper, Ipatagkos ug golden ribbon.
Palit lang sab ka ug mga colored nga kandila
Kanang motali sa imong edad

Ayaw kagool. Wad-a ang kasakit.
Walay igong rason nga ang tawo
Dili maglipay. Itaktak ang mga
Kahiubos nga morag mga abog
Sa imong sapatos. Ipangluwa
Ang mga plema sa kahigwaos.

Paglipay. Lipaya ang imong
Kaugalingon. Daghan ang nag
Mahal kanimo. Ang imong kagool
Ila usab na kagool. Ayaw pagpalabi
Sa kasakit.Dunay utlanan ang kasakit
Sama ra usab sa kalipay.

Nagpaabot ang imongKapalaran.
Ayaw paglangay pagdool Kaniya.
Didto. Didto sa dapit sa Tumoy
sa imong kabalaka. Nagpaabot
Ang imong hinigugma. Ayaw
Paglangan. Dagan.Hawid kaniya.

Hagki siya. Gaksa. Ayaw ug iyak.
Katawa. Pahiyom. Hagwaa ang imong
Kapalaran. Dugay ka na niyang gihandum.
Maayong pag-abot. Maayong paglakaw.

Maayong adlaw kanimo Higala.
Magtagay kita karon sa imong
Adlaw nga natawhan.

MGA PANGANOD NI NARCISSUS

Sila nga naglutawlutaw sa langit
Mihapit ug hunong sa usa ka tin-aw
Nga lam-aw sa kilid sa dalan
Mitan-aw sa ilang mga dagway

Mga gapas mga kumpol sa
Mga nagkadiayang panagway

Giganahan silag tutok sa ilang
Mga lawas ug panagway.Mihunong.

Ang mga balili nagtindog ug ang
Mga lapokon nga suba nagpatigkong
Naningala sa mga panghitabo sa
Gamay nga sapa nga gitugpahan sa
Mga panganod sa habog nga langit

Ang usa ka isla sa mga sagbot
Nagpaanod paingon didto ug nahadlok
Baya ang mga panganod ni Narcissus
Mipanaw palayo hadlok madakpan

Wala kunoy tag-iya kanila ug dili
Usab sila kamaong mahigugma.

a moment of peace

when they all left

a single leaf

stays on the carpeted floor

from outside

finding its way inside

my room



face on the floor

veins exposed

my eyes piercing

inside the stomata

the guard cells

open



i close the window

the wind passes by



i sit alone again.

my hand holding another hand

my eye looking to an eye



i close everything now

the leaf is trapped

inside my mind



there is light

it is glowing and the

leaf is burning

a lady in violet hues

a lady in violet hues

thriving on a lonely night

long black hair

violet body

bluish shades

darker

and some black lines

outlining a very tired body

two breasts looking

at the front of my eyes

a palm outstretched

begging

for the light of the

new

morning sun

waiting



always waiting for

the turn of

her new day

rose dreams

a big red rose on a brown vase

two faces with eyes closed

and arms and hands supporting their jaws



they dream about a rose

on their union



it is dark, everywhere is black

it is night, and the rose blooms



waiting for the sun, and light

and waking. For how long?

earthly existence

half naked we are both

behind us the rocks and mountains



i hold your hand taking you

to my direction where we both are going



you give your hand as we tiptoe on the earth

i am the man and you are the woman



and we are mute and we are blind and we are alive.

i put my other hand on my shoulder

you sway your hand and point to the other side unknown to both of us.